1. เรื่องราวทั้งหมดที่เกิด เป็นประสบการณ์ตรงของผู้เขียนที่อยู่ในอาชีพแอร์โฮสเตสมาเป็นระยะเวลา8ปี ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาโจมตีหรือพาดพิงผู้ใดทั้งสิ้น หากแต่เป็นการเขียนเพื่อเป็นวิทยาทานให้รุ่นน้องที่อยากเป็นแอร์โฮสเตส และเพื่อเพื่อนๆผู้รักการอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
2. เนื้อหาและเนื้อเรื่องบางส่วนในบางตอน ไม่สามารถนำไปใช้ได้กับสายการบินอื่นๆในเหตุการณ์เดียวกัน การนำเอาเรื่องราวของผู้เขียนไปเปรียบเทียบ หรือยึดถือเป็นหลักโดยรวมว่าด้วยเรื่องของชีวิตการเป็นแอร์โฮสเตส อาจทำให้ผู้อ่านมีความเข้าใจที่ผิดต่อการเป็นแอร์โฮสเตสในภาพรวมได้
3. กรุณาใช้วิจารณญาณขั้นสูงสุดในการอ่าน เนื่องจากเรื่องราวของผู้เขียนนั้น เกิดขึ้นจากการใช้ชีวิตการทำงานและอยู่อาศัยในประเทศแถบตะวันออกกลางเท่านั้น การจัดการและการบริหารของสายการบินต่างๆในแถบนี้ รวมถึงสายการบินที่เบสในประเทศไทยนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เพื่อนร่วมงาน ผู้โดยสาร เชื้อชาติ ศาสนา วัฒนธรรม การเลี้ยงดูในวัยเด็ก จิตสำนึก ความคิด ทำให้ความสามารถในการมองโลก การแก้ปัญหา การแยกแยะผิดชอบชั่วดี มีความแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล ผู้อ่านจึงไม่ควรตัดสินชีวิตใคร แต่ควรพึงเข้าใจ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นไป ล้วนแล้วแต่เป็น "กรรม" ของแต่ละบุคคลเท่านั้น
................................................................
แนะแนวข้ามทวีป : "so-called flight attendant" ตอนที่ 3 Goodbye Thailand
ตามมาติดๆกับตอนที่3 อ่านกันทันมั๊ยเนี่ย!? ฮาาาาาา ดราฟตอนนี้ไว้เมื่อ 4 วั นที่แล้วบนไฟลท์ยาวมากไฟลท์นึง ว่างนัก จัดหนักซะเลยยยย Goodbye Thailand คือ ชีวิตหลังจากที่น้องๆผ่านการสัมภาษณ์รอบสุดท้ายแล้ว และสายการบินยืนยันวันเดินทางมาให้แล้ว(เฉพาะเบสต่างประเทศ) ถึงตอนนี้ใครที่คิดว่าทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดฉันก็ได้เป็นแอร์แล้ว คิดผิดแล้วน้องเอ้ยยยยย
ใช่ คิดผิด เพราะจริงๆแล้วมันคือการเริ่มต้นต่างหาก พวกการเตรียมตัวจัดกระเป๋าเสื้อผ้า ของใช้ ของกิน ของเล่น อะไรทั้งหลายแหล่เนี่ย มันเทียบไม่ได้กับความจริงที่ว่า น้องจะต้องจากบ้านจากเมือง จากครอบครัว จากเพื่อน ไปอยู่ในที่ๆต่างศาสนา วัฒนธรรม ผู้คน อากาศ อาหารการกิน สภาพบ้านเมืองที่ไม่คุ้นเคย ถามว่า เคยคิดถึงจุดนี้กันบ้างมั๊ยก่อนไปสมัครแอร์หน่ะ(เฉพาะเบสต่างประเทศแถบตะวันออกกลาง)
ในการสัมภาษณ์รอบสุดท้าย (Final Interview) ของบางสายการบิน กรรมการเค้าถึงได้ยิงคำถามออกมาว่า เราเคยไปอยู่ต่างประเทศมาก่อนหรือไม่ ถ้าเคย ไปอยู่กับใคร นานเท่าไหร่ คิดถึงบ้านมั๊ย(Homesick) เวลาที่คิดถึงบ้านแล้วเราทำยังไง ถ้านี่จะเป็นการออกไปอยู่ต่างประเทศครั้งแรกของคุณ คุณคิดว่าคุณจะอยู่ได้มั๊ย ดูแลตัวเองได้มั๊ย คือ มาเป็นชุดอ่ะคำถาม น้อง น้องอย่าทำเป็นเล่นไปเชียว อย่าได้คิดว่า กรรมการถามอะไรเนี่ยยยยยย ก็อยากเป็นแอร์หน่ะสิ ถึงได้มาสมัครหน่ะ ยังไงก็ต้องอยู่ได้อยู่แล้ว ขอให้เลือกฉันเป็นแอร์เถอะ แหม่ เอางั้นกันเลยทีเดียว อ่ะ ไม่ว่ากัน เหตุเพราะน้องยังนึกภาพไม่ออกว่าตัวเองต้องเจอกับอะไรยังไงบ้างนั่นเอง
ที่กรรมการเค้าต้องถามย้ำขนาดนั้น เพราะเค้ารู้ว่าเอาเข้าจริงๆแล้วมันไม่ง่ายนะ คือถ้ามาแล้วมีปัญหาทีหลังก็ต้องส่งตัวกลับอยู่ดี สมัยรุ่นที่พี่มาเมื่อ8ปีที่แล้ว มีลูกเรือคนไทยคนนึง มาอยู่มาบินได้ไม่ถึงปีด้วยซ้ำถ้าจำไม่ผิดนะ ปรากฏว่าเค้าอยู่ไม่ได้ คิดถึงบ้านมาก คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่ คิดถึงน้อง คิดถึงน้องหมาน้องแมวที่บ้าน และที่ขาดไม่ได้เลยคือ คิดถึงแฟน ร้องไห้โฮ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกตินะเอากันจริงๆ โดยเฉพาะคนที่ไม่เคยไปอยู่ต่างประเทศมาก่อนเลย แล้วเป็นคนติดบ้านติดแฟน รักประเทศไทยอะไรแบบนี้ พี่แนะนำว่าให้อยู่เมืองไทยเถอะ หมายถึงว่า ให้เป็นแอร์เบสไทยไปซะ อย่าไปสมัครเลยแอร์เบสนอก(โดยเฉพาะแถบตะวันออกกลาง) ส่วนพวกชอบลุย รักการผจญภัย กล้าไปเสียทุกอย่าง very independent สามารถอยู่คนเดียวได้ถ้าจำเป็น จะลองมาเป็นแอร์แถบนี้ดูก็ได้นะ เพราะถ้าได้มาเป็นแล้ว จะรู้เองว่า ใช่ ไม่ใช่ อยู่ได้ ไม่ได้
ส่วนใหญ่ที่เห็นบางสายการบินใหญ่ๆ พวกนี้ turn around สูง คือ คนเข้า-ออกทุกวัน ลูกเรือทำแค่ปีสองปีก็เผ่นแล้ว อันนี้แล้วแต่เหตุผลของแต่ละคนนะ ชีวิตใครชีวิตมัน ดูแลกันเอาเอง พวกที่รักและฝันจะเป็นแอร์ ถ้ามาทำแถบนี้แล้ว อยู่ไม่นานหรอก บอกเลย พวกที่อยู่นานๆนี่ ไม่ธรรมดา เพราะงานแอร์หน่ะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่น้องคิดกันนะ พวกคิดว่ามาเดินแคทวอกสวยๆเสิฟอาหารชิวๆ ผิดถนัดน้อง มันคือการออกรบดีๆนี่เอง ขอบอกกกกกกก อะไรคือออกรบ!? ติดตามอ่านกันต่อไปเรื่อยๆเดี๋ยวรู้เอง
มีแอร์ไทยที่นี่หลายคนอยู่เหมือนกัน ที่ออกแนว "เบสไทย" อันนี้แอร์ไทยที่นี่เราแซวกันเองขำๆนะ คือพวกกลับไทยมันทุกวันหยุดเลย ไม่อยู่ที่นี่เลย อยู่ไม่ได้ คิดถึงบ้าน บินกลับมาเหนื่อยๆก็วิ่งไปขึ้นเครื่องต่อกลับไทยเลย อะไรแบบนี้ แซวกันว่า "เบสไทย" บางคนหนักๆเข้า เริ่มคิดจริงๆจังๆ ไม่อยู่มันแล้วโว้ยยยย ลาออกเลย กลับไปบินสายการบินที่เบสไทยดีกว่า อะไรแบบนี้ นานาจิตตังนะ ชีวิตเลือกได้ จัด!!!~
เพราะฉะนั้น ลองไปคิดกันดูดีๆ ว่าอยากเป็นแอร์เบสไทยหรือเบสนอก ใครที่อยากเป็นแอร์เบสนอก แต่ติดตรงที่เป็นคนรักประเทศไทยยิ่งชีพ ลองมองภาพคำคมที่พี่เอามาฝากวันนี้ แล้วลองตัดสินใจดูว่า "กล้ากระโดดมั๊ย" - "คุณ กล้า มั๊ย" แล้วพบกันใหม่ตอนหน้า แนะแนวข้ามทวีป : "so-called flight attendant" ตอนที่ 4 Hello Middle East
>>> แนะแนวข้ามทวีป : "so-called flight attendant" ตอนที่ 4 Hello Middle East <<<
>>> แนะแนวข้ามทวีป : Introduction <<<
>>> แนะแนวข้ามทวีป : High School Love On <<<
>>> แนะแนวข้ามทวีป : Better Planet VS. Better Kids <<<
>>> แนะแนวข้ามทวีป : What's next? <<<
"so-called flight attendant" ตอนที่ 1 How?
แนะแนวข้ามทวีป : "so-called flight attendant" ตอนที่ 2 How come?
No comments:
Post a Comment